Zabytki są nieodłącznym elementem pejzażu, w którym żyjemy. Mają różne rozmiary. Pochodzą z innych epok historycznych. Cechująca je różnorodność jest tak wielka, że jednolite zdefiniowanie ich istoty budzi uzasadnione problemy. Opieka nad nimi wymusza jednak dookreślenie znaczenia materii.

Ustawa z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. z 2018 r. poz. 2067, 2245 oraz z 2019 r. poz. 730)

Zgodnie z art. 3 pkt 1 - Zabytek to nieruchomość lub rzecz ruchoma, ich części lub zespoły, będące dziełem człowieka lub związane z jego działalnością i stanowiące świadectwo minionej epoki bądź zdarzenia, których zachowanie leży w interesie społecznym ze względu na posiadaną wartość historyczną, artystyczną lub naukową.

Międzynarodowa Karta Restauracji Zabytków i Miejsc Zabytkowych tzw. Karta Wenecka 1964

Zgodnie z art. 1 Karty - Pojęcie zabytku obejmuje zarówno odosobnione dzieło architektoniczne, jak też zespoły miejskie i wiejskie oraz miejsca, będące świadectwem poszczególnych cywilizacji, ewolucji o doniosłym znaczeniu bądź wydarzenia historycznego. Rozciąga się ono nie tylko na wielkie dzieła, ale również na skromne obiekty, które z upływem czasu nabrały znaczenia kulturalnego.

żródło: https://www.nid.pl/upload/iblock/15f/15f3d8201c79013f37d81be7c64697f5.pdf